Καλό μήνα!!! Πως περάσατε το καλοκαίρι, δεν σας ρώτησα; Εγώ πέρασα πολύ ωραία και τώρα έχω γυρίσει στην Αθήνα γεμάτη όρεξη για δημιουργία. Μόνο που η πρώτη μου απόπειρα δημιουργίας την νέα σεζόν ήταν μια μεγάλη αποτυχία! Επειδή όμως επιτέλους βρήκα την αποφασιστικότητα να δοκιμάσω κάποια πράγματα που με φόβιζαν μέχρι τώρα, έχει και την γλύκα της αυτή η αποτυχία και γι' αυτό θα σας την εξιστορήσω:)
Το πρώτο λοιπόν από αυτά τα που φοβόμουν και για τα οποία σας μιλάω είναι αυτό το φύλλο πατρόν του Burda! Αποφάσισα λοιπόν για πρώτη φορά να βγάλω άκρη από αυτό το χάος πολύχρωμων γραμμών και να ράψω κάτι από πατρόν. Τι; Μια δερμάτινη φούστα! Ξέρω είμαι τρελή που διάλεξα αυτό σαν πρώτη απόπειρα αλλά είχα αγοράσει εδώ και δύο χρόνια ένα τέλειο κομμάτι μαύρο δέρμα για αυτό τον σκοπό το οποίο δεν τολμούσα ποτέ όμως να "κόψω" από τον φόβο μην το χαλάσω. Μέχρι που εχθές το απόγευμα...
Το πήρα απόφαση! Ξεσήκωσα το πατρόν από μια απλή δερμάτινη φούστα που έχει το Burda αυτού του μήνα, κόλλησα τα κομμάτια στο δέρμα όσο πιο κοντά μπορούσα για να χωρέσουν. Διάβασα και τις οδηγίες του περιοδικού αν και ως συνήθως επέλεξα να αγνοήσω τις περισσότερες και να κάνω τα δικά μου.
Κατέληξα λοιπόν με αυτά τα δύο κομμάτια φούστας και άρχισα να ράβω. Έραψα τις πένσες όσο πιο ίδιες μπορούσα την μία με την άλλη. Μετά έβαλα το φερμουάρ το οποίο με παίδεψε λίγο και φυσικά δεν βγήκε τέλειο αλλά εντάξει αυτό το περίμενα. Αυτό που δεν περίμενα είναι ότι όταν πια σχεδόν είχα τελειώσει συνειδητοποίησα ότι η φούστα μου ήταν τρίφαρδη!!! Πως είχε γίνει αυτό; Αφού είχα μετρηθεί και έπεφτα ακριβώς μέσα στα μέτρα του νούμερου 42 του Bourda; Κόντεψα να τρελαθώ αλλά λέω δεν πειράζει θα την διορθώσω. Αυτό όμως δεν ήταν καθόλου εύκολο γιατί το δέρμα άπαξ και το ράψεις δεν μπορείς να το ξηλώσεις γιατί μένουν τα σημάδια απ' τις ραφές. Απελπισία! Τελικά άρχισα να ράβω πένσες με μανία και χωρίς να μετράω τίποτα (αφού ξέρω ότι δεν έχω την υπομονή για τέτοιες δουλειές γιατί επιμένω να τις κάνω δεν ξέρω) μέχρι που κατέληξα σε αυτό.
Εντάξει μην αρχίσετε τα "δεν είναι και τόσο χάλια" λόγω ευγένειας. Όπως βλέπετε την έχω παρατήσει χωρίς να την στριφώσω ή να βάλω φόδρα κτλ. γιατί τώρα προσπαθώ να αποφασίσω: Να την κρατήσω μπας και την φοράω με κανα μακρύ πουλόβερ τον χειμώνα; Να κόψω/σώσω όσο δέρμα δεν έχει ραφές και να φτιάξω ένα τσαντάκι; Να την αφήσω εκεί στο σαλόνι για να μου θυμίζει να διαβάζω πιο προσεχτικά τις οδηγίες και να μάθω να παίρνω τα μέτρα μου σωστά;
Εσύ αποφασίζεις! Δηλαδή όχι ακριβώς αλλά πολύ θα ήθελα να ακούσω τις ιδέες σας ή έστω μια κουβέντα παρηγοριάς. Αν και είπαμε τουλάχιστον το προσπάθησα και τώρα είμαι σίγουρη ότι την επόμενη φορά θα τα καταφέρω καλύτερα:)
Φιλάκια xx